mieście podobno roi się od duchów.

– Właśnie tego chcę się dowiedzieć.
Boskie.
Bardziej niż ci się wydaje, pomyślał, ale nie powiedział tego głośno.
Azjatkę z uśmiechem na twarzy i czarnymi włosami splecionymi w gruby warkocz.
Wychwyciła poważną nutę w jego głosie i westchnęła głęboko.
O to chodzi.
łodzi. – Poczekaj.
przypominając o niedawnych grzechach. Na nocnym stoliku stały dwa napełnione do połowy
– Owszem. Ale już nie – odpowiada i znacząco unosi brwi. Przeszywa mnie dreszcz na
powiedzieć ta kobieta? Nie, tylko nie to... Nie, na pewno ma na myśli Shanę McIntyre... – Kto
opustoszały parking.
Dopiero teraz dostrzegła szok na twarzy O1ivii i roześmiała się gorzko. – Tak, tak. Nie
Mam nagrane telewizyjne informacje o śmierci Shany Mcintyre i odtwarzam je w kółko,
Facet ściąga na siebie kłopoty.

- Nic takiego nie robiłem. Po prostu tam stałem - odrzekł, choć Klara była już odwrócona tyłem i wspinała się po basenowej drabince, co pozwalało podziwiać jej kształty w mokrym stroju.
wspominaniu jego pocałunków. Śmiała propozycja już nie wydawała się taka oburzająca.
- Odczep się, moja mała siostrzyczko. Nie stwarzaj problemów.
gry.
Jakby dla jej podkreślenia, na biurku stało kilka familijnych fotografii. Philip zatrzymał wzrok na zdjęciu Hope z pierwszych lat małżeństwa i poczuł wzbierającą gorycz. Co się stało z tą łagodną, delikatną dziewczyną, którą pokochał od pierwszego wejrzenia, która wydawała mu się kiedyś stąpającym po ziemi aniołem?
Tylko połowa z nich znajdowała się na jego liście, ale co najmniej jedna zapowiadała
- Aha. Chciałbym, żeby mi pan poświęcił jeszcze chwilę.
- Chwileczkę. Earl Kilcairn Abbey prosi mnie o dyskrecję?
- Jest pan podły. Dodanie do opisu paru cech nie zmieni samego faktu.
- Wiem, tatusiu.
- To naprawdę ja?
Dziwne. Miał wrażenie, że trwało to
gabinecie. Nawet hulaki czasami muszą popracować, pomyślała.
— Tu popełniono jakieś łajdactwo — powiedział Holmes — ten gagatek domyślił się zamiarów panny Hunter i uprowadził swą ofiarę.
Kelnerka przyjęła zamówienia i odpłynęła bezszelestnie. Santos patrzył za nią, z przyjemnością obserwując rozkołysane ruchy jej bioder, po czym wrócił do rozmowy: